Prezentujemy Warn sylwetkę kolejnego ucznia A. C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady, mistrza duchowego Śrila Krsna Ksetry Prabhu.
Już w wieku 21 lat po krótkim okresie studiowania architektury na uniwersytecie w Berkeley, w USA Krsna Ksetra Prabhu zdecydował się przyłączyć do ISKCON-u. Dzięki niezwykłej aranżacji Kryszny nie stało się to w Kalifornii, lecz w Heidelbergu, gdzie Maharadża zamieszkał w czerwcu 1972 roku w świątyni przy ulicy Rohrbacher. Około 4 tygodnie później pojechał razem z innymi wielbicielami do Paryża, aby przyjąć inicjację: Maharadża do dzisiaj pamięta przybycie Śrila Prabhupady na lotnisko. Przyjechali tam wówczas bhaktowie z całej Europy i przygotowali Prabhupadzie wspaniałe przyjęcie. Kiedy Krsna Ksetra Prabhu składał wraz z innymi wielbicielami pokłon, Śrila Prabhupada, przechodząc obok, przypadkowo nastąpił mu na kciuk. W samym zaś dniu inicjacji Maharadża bardzo chciał otrzymać imię, w którym znajdzie się słowo Krsna. Mimo, że nikt o tym wtedy nie wiedział, Śrila Prabhupada spełnił jego pragnienie. Drugą inicjację otrzymał w Heidelbergu, na miejskim rynku.
Początkowo był kierowcą w tamtejszej świątyni, kupując również żywność dla wielbicieli. Następnie w latach 1973 – 1975 entuzjastycznie rozprowadzał książki Śrila Prabhupady w miastach i wsiach Holandii, Danii oraz Niemiec. Około jednego roku w każdym z tych państw. Później był przez pewien czas pudżarim (kapłanem) w Amsterdamie, lecz wkrótce, w tym samym roku, przeniósł się do zamku Retteshof w Niemczech, gdzie także przejął obowiązki pudżariego. Od 1976 roku zaczął stopniowo rozwijać nauczanie świadomości Kryszny. Razem z Ganesham dham (obecnie Bhaktitirtha Swami) odwiedzał biblioteki i księgarnie w dawnej NRD. Śrila Prabhupada wezwał go do Londynu, aby zdał relację z działalności misyjnej w Niemczech. Gdy Maharadża zaczął opisywać okropne warunki życia we wschodnich Niemczech, Prabhupada zaczął płakać. To wydarzenie bardzo mocno poruszyło Maharadża, który w tym momencie zdał sobie sprawę jak wiele współczucia miał Śrila Prabhupada dla uwarunkowanych dusz.
Do roku 1977 Krsna Ksetra Prabhu odwiedził prawie wszystkie kraje Europy Wschodniej, podróżując często z Harikeśą Swamim (odwiedził wówczas Polskę, ZSRR, Węgry), któremu do 1980 roku służył czasowo jako osobisty sekretarz. Po krótkiej podróży do Kairu i Durbanu przybył w sierpniu 1980 roku na farmę w Niemczech. Tam, przez kilka lat, służył jako pudżari razem ze Śrila Astarathą Prabhu. W 1982 roku na farmie zainstalowano Bóstwa Śri Śri Prahlada Nrsimhadevy i Maharadża zajął się standardem Ich czczenia. W latach 1984-85 nauczał razem z Sacinandaną Swamim, a w następnych podróżował po Europie, inspirując wiele ośrodków Nama-hatta do rozwijania świadomości Kryszny.
Zgodnie z pragnieniem GBC Srila Krsna Ksetra Prabhu przyjął w 1987 roku obowiązki inicjującego mistrza duchowego. W 1991 r. zajął się także opracowaniem standardów czczenia Bóstw dla całego ISKCON-u. W 1994 roku skończył pisać książkę na ten temat p.t. „Pancaratra Pradipa"". Napisał ją z ramienia GBC jako standardowy podręcznik dotyczący czczenia Bóstw w ISKCON-ie. Został również poproszony przez GBC, aby nadzorować podnoszenie duchowych kwalifikacji u wielbicieli i dlatego dużo obecnie podróżuje, propagując swoją książkę i pomagając bhaktom w praktycznym zastosowaniu jej przy czczeniu Bóstw. Przez ostatnie kilka lat rozwija także wisznuicką bibliotekę w Mayapur.
Na początku lat dziewięćdziesiątych podróżował również po Europie w składzie ciekawego zespołu muzycznego Gauranga Bhajan Band, który mieliśmy okazję gościć w Polsce.
KURIER NAMA-HATTA NR 6 (11)
Marcin Rudziński
niedziela, 25 grudnia 2011
poniedziałek, 19 grudnia 2011
Jak rozwinąć i utrzymać właściwe zrozumienie ważności intonowania mantry Hare Kryszna?
Pytanie: Jak rozwinąć i utrzymać właściwe zrozumienie ważności intonowania mantry Hare Kryszna? Jak zrozumieć, że intonowanie jest celem samo w sobie?
Odpowiada Krsna Ksetra Prabhu
Tutaj zamieszczam kilka przemyśleń na ten temat:
Rupa Goswami porównuje nasz uwarunkowany stan do sytuacji kogoś cierpiącego na żółtaczkę, chorobę wątroby. Jednym z symptomów jest to, że naturalny słodki smak cukru na języku jest zastąpiony przez gorzki smak. Naturalny słodki smak powraca, gdy choroba zostaje wyleczona. Podobnie, ponieważ Kryszna jest wszechatrakcyjny, Jego imię jest transcendentalnie słodkie. Ale my w naszym uwarunkowanym stanie nie zawsze możemy doświadczyć je jako takie. Dlatego mamy tendencję, by intonować je raczej z obowiązku niż z chęci, z którą intonowalibyśmy w pełnej realizacji.
Wiec możemy zapytać, jak utrzymać właściwe podejście do świętego imienia i intonowania świętego imienia w tym (długim) czasie oczyszczenia.
Rozumiemy, że tak jak bhakti jest zarówno środkiem jak i końcem duchowego życia, tak najważniejsza czynność: intonowanie mantry Hare Kryszna jest zarówno środkiem jak i końcem – procesem i celem. Do pewnego stopnia, do stopnia w którym możemy cieszyć się świętym imieniem, do tego stopnia możemy docenić, że jest ono końcem, celem; a do tego stopnia, w jakim pozostajemy z dala od czystej służby oddania, intonowanie jest dla nas bardziej znaczące jako środek.
W pierwszej modlitwie Śiksastaki Pan Caitanya podaje siedem różnych rezultatów intonowania; w drugiej wyjaśnia dlaczego te rezultaty są dostępne – ponieważ wszystkie moce Kryszny są w świętych imionach. W trzecim wersecie wyjaśnia właściwy nastrój jaki należy rozwinąć, by cały czas intonować. Powinniśmy próbować myśleć o mocy świętego imienia, jak to zostało opisane w tych wersetach, aby właściwie intonować.
Śrila Prabhupada wyjaśnia, że zasadnicze znaczenie maha-mantry brzmi: „O Panie, o energio Pana, proszę zaangażujcie mnie w swoją transcendentalną duchowa służbę.” Samo intonowanie jest angażowaniem się w służbę Dla Kryszny, tak jak służenie Waisznawom pod przewodnictwem mistrza duchowego, jak służenie Bóstwom... Wszystkie różnorodne czynności w służbie oddania są w rzeczywistości nierozłącznie związane z intonowaniem. Dzięki intonowaniu możemy słuchać i czytać o Krysznie, a dzięki robieniu tego stajemy się bardziej zainspirowani aby intonować. Dzięki intonowaniu możemy służyć i obcować z Waisnawami, a przez służenie i obcowanie z Waisnawami otrzymujemy bodziec by intonować. Wszystko zaczyna się i kończy na intonowaniu.
Tutaj jest rozszerzone wyjaśnienie mantry Hare Kryszna skomponowane przez Gopala Guru Goswamiego, ucznia Svarupy Damodara i towarzysza Pana Caitanyi (tłumaczone przez Bhanu Swamiego):
Och Radha, proszę przyciągnij mój umysł i uwolnij mnie z tego materialnego świata.
Och Kryszna, proszę przyciągnij mój umysł.
Och Radha, przyciągnij moje serce pokazując swoja słodycz.
Och Kryszna, oczyść mój umysł dając wiedzę, jak spełniać czczenie Ciebie przez Twojego czystego wielbiciela.
Och Kryszna, daj mi stałość, aby docenić Twoje imię, cechy i rozrywki.
Och Kryszna, niechaj rozwinę smak do Twojej służby.
Och Radha, proszę uczyń mnie kwalifikowanym do Twojej służby.
Och Radha, poinstruuj mnie jak Ci mogę służyć.
Och Radha, pozwól mi słuchać o Twoich intymnych rozrywkach z Twoim ukochanym.
Och Rama (Kryszna), pozwól mi słuchać o Twoich intymnych rozrywkach z Twoimi ukochanymi
Och Radha, objaw mi Twoje intymne rozrywki z Twoim ukochanym.
Och Rama, zaangażuj mnie w pamiętanie Twojego imienia, formy, cech i rozrywek.
Och Rama, proszę uczyń mnie kwalifikowanym do Twojej służby.
Och Radha, bądź ze mnie zadowolona.
Och Radha, bądź ze mnie zadowolona.
W tej rozszerzonej formie możemy zobaczyć, że maha-mantra jest pełną prośbą do Pana i Jego towarzyszki. Każde słowo mantry jest modlitwą samą w sobie, a każda modlitwa jest apelem o łaskę – łaskę w formie atrakcji umysłu, oczyszczenia umysłu, wiedzy jak służyć Krysznie przez Jego czystego wielbiciela, stałość, by docenić imię Pana, Jego cechy i rozrywki, smak aby służyć Krysznie, kwalifikacje i instrukcje jak służyć. Jest to także modlitwa o łaskę w formie możliwości, aby słuchać o Radzie i Krysznie, pamiętać Krysznie i aby Pan był z nas zadowolony.
Wszystkie te błogosławieństwa są dostępne w świętym imieniu, ale jeśli przyjmiemy intonowanie jako pracę do odrobienia, może upłynąć sporo czasu, zanim docenimy, czy w pełni otrzymamy te błogosławieństwa. Dlatego jest wskazane, by być uważnym podczas intonowania!
Dzięki intonowaniu umacniamy naszą absolutna zależność od Kryszny, łaski Kryszny. Łaska Kryszny pojawia się w tak wielu formach: samo święte imię jest Jego łaską, jak również mistrz duchowy, Waisznawowie, śastry, prasadam i służba oddania. Intonowanie jest dusza całej transcendentalnej wiedzy, a ta transcendentalna wiedza jest świadomością naszej zależności od wszystkich form łaski Pana. „Ta transcendentalna pozycja jest osiągana w pełnej świadomości Kryszny, gdy ktoś w pełni polega na dobrej woli Kryszny” (Bg.2.45 znaczenie).
Odpowiada Krsna Ksetra Prabhu
Tutaj zamieszczam kilka przemyśleń na ten temat:
Rupa Goswami porównuje nasz uwarunkowany stan do sytuacji kogoś cierpiącego na żółtaczkę, chorobę wątroby. Jednym z symptomów jest to, że naturalny słodki smak cukru na języku jest zastąpiony przez gorzki smak. Naturalny słodki smak powraca, gdy choroba zostaje wyleczona. Podobnie, ponieważ Kryszna jest wszechatrakcyjny, Jego imię jest transcendentalnie słodkie. Ale my w naszym uwarunkowanym stanie nie zawsze możemy doświadczyć je jako takie. Dlatego mamy tendencję, by intonować je raczej z obowiązku niż z chęci, z którą intonowalibyśmy w pełnej realizacji.
Wiec możemy zapytać, jak utrzymać właściwe podejście do świętego imienia i intonowania świętego imienia w tym (długim) czasie oczyszczenia.
Rozumiemy, że tak jak bhakti jest zarówno środkiem jak i końcem duchowego życia, tak najważniejsza czynność: intonowanie mantry Hare Kryszna jest zarówno środkiem jak i końcem – procesem i celem. Do pewnego stopnia, do stopnia w którym możemy cieszyć się świętym imieniem, do tego stopnia możemy docenić, że jest ono końcem, celem; a do tego stopnia, w jakim pozostajemy z dala od czystej służby oddania, intonowanie jest dla nas bardziej znaczące jako środek.
W pierwszej modlitwie Śiksastaki Pan Caitanya podaje siedem różnych rezultatów intonowania; w drugiej wyjaśnia dlaczego te rezultaty są dostępne – ponieważ wszystkie moce Kryszny są w świętych imionach. W trzecim wersecie wyjaśnia właściwy nastrój jaki należy rozwinąć, by cały czas intonować. Powinniśmy próbować myśleć o mocy świętego imienia, jak to zostało opisane w tych wersetach, aby właściwie intonować.
Śrila Prabhupada wyjaśnia, że zasadnicze znaczenie maha-mantry brzmi: „O Panie, o energio Pana, proszę zaangażujcie mnie w swoją transcendentalną duchowa służbę.” Samo intonowanie jest angażowaniem się w służbę Dla Kryszny, tak jak służenie Waisznawom pod przewodnictwem mistrza duchowego, jak służenie Bóstwom... Wszystkie różnorodne czynności w służbie oddania są w rzeczywistości nierozłącznie związane z intonowaniem. Dzięki intonowaniu możemy słuchać i czytać o Krysznie, a dzięki robieniu tego stajemy się bardziej zainspirowani aby intonować. Dzięki intonowaniu możemy służyć i obcować z Waisnawami, a przez służenie i obcowanie z Waisnawami otrzymujemy bodziec by intonować. Wszystko zaczyna się i kończy na intonowaniu.
Tutaj jest rozszerzone wyjaśnienie mantry Hare Kryszna skomponowane przez Gopala Guru Goswamiego, ucznia Svarupy Damodara i towarzysza Pana Caitanyi (tłumaczone przez Bhanu Swamiego):
Och Radha, proszę przyciągnij mój umysł i uwolnij mnie z tego materialnego świata.
Och Kryszna, proszę przyciągnij mój umysł.
Och Radha, przyciągnij moje serce pokazując swoja słodycz.
Och Kryszna, oczyść mój umysł dając wiedzę, jak spełniać czczenie Ciebie przez Twojego czystego wielbiciela.
Och Kryszna, daj mi stałość, aby docenić Twoje imię, cechy i rozrywki.
Och Kryszna, niechaj rozwinę smak do Twojej służby.
Och Radha, proszę uczyń mnie kwalifikowanym do Twojej służby.
Och Radha, poinstruuj mnie jak Ci mogę służyć.
Och Radha, pozwól mi słuchać o Twoich intymnych rozrywkach z Twoim ukochanym.
Och Rama (Kryszna), pozwól mi słuchać o Twoich intymnych rozrywkach z Twoimi ukochanymi
Och Radha, objaw mi Twoje intymne rozrywki z Twoim ukochanym.
Och Rama, zaangażuj mnie w pamiętanie Twojego imienia, formy, cech i rozrywek.
Och Rama, proszę uczyń mnie kwalifikowanym do Twojej służby.
Och Radha, bądź ze mnie zadowolona.
Och Radha, bądź ze mnie zadowolona.
W tej rozszerzonej formie możemy zobaczyć, że maha-mantra jest pełną prośbą do Pana i Jego towarzyszki. Każde słowo mantry jest modlitwą samą w sobie, a każda modlitwa jest apelem o łaskę – łaskę w formie atrakcji umysłu, oczyszczenia umysłu, wiedzy jak służyć Krysznie przez Jego czystego wielbiciela, stałość, by docenić imię Pana, Jego cechy i rozrywki, smak aby służyć Krysznie, kwalifikacje i instrukcje jak służyć. Jest to także modlitwa o łaskę w formie możliwości, aby słuchać o Radzie i Krysznie, pamiętać Krysznie i aby Pan był z nas zadowolony.
Wszystkie te błogosławieństwa są dostępne w świętym imieniu, ale jeśli przyjmiemy intonowanie jako pracę do odrobienia, może upłynąć sporo czasu, zanim docenimy, czy w pełni otrzymamy te błogosławieństwa. Dlatego jest wskazane, by być uważnym podczas intonowania!
Dzięki intonowaniu umacniamy naszą absolutna zależność od Kryszny, łaski Kryszny. Łaska Kryszny pojawia się w tak wielu formach: samo święte imię jest Jego łaską, jak również mistrz duchowy, Waisznawowie, śastry, prasadam i służba oddania. Intonowanie jest dusza całej transcendentalnej wiedzy, a ta transcendentalna wiedza jest świadomością naszej zależności od wszystkich form łaski Pana. „Ta transcendentalna pozycja jest osiągana w pełnej świadomości Kryszny, gdy ktoś w pełni polega na dobrej woli Kryszny” (Bg.2.45 znaczenie).
Śrila Kryszna Kszetra Prabhu o INTONOWANIU
• Nie powinniśmy myśleć, że gdy intonujemy stwarzamy mantrę Hare Kryszna. Przychodzi ona z Goloki i poprzez nasze uszy wnika do naszego serca. Potem z naszej głowy przechodzi na język i tam Kryszna tańczy. Musimy się modlić aby mantra Hare Kryszna zamanifestowała się w ten sposób.
• Słodki ryż jest słodki, ale czy uwierzycie, że mantra Hare Kryszna jest jeszcze słodsza?
• Nie należy lekceważyć intonowania świętego Imienia i spodziewać się robienia postępu w arcana. Żaden aspekt bhakti nie jest kompletny bez intonowania Imienia Pana, jak żadna część ciała nie może funkcjonować bez obecności duszy.
• Intonowanie to rodzaj modlitwy. Musimy więc mieć to zrozumienie, a kiedy warunki są trudne, można powiedzieć o tym Krysznie: „Mój drogi Panie, jestem w takim trudnym położeniu. W każdym razie próbuję jakoś intonować, pomóż mi łaskawie.” Można też zrozumieć, że trudne warunki to dobra sposobność do ćwiczenia. Śrila Prabhupada podaje przykład osoby podnoszącej ciężary, która ćwiczy podnosząc cielę. Podnosi je, ale z dnia na dzień cielę rośnie, staje się większe i cięższe, ale on kontynuuje podnoszenie. A kiedy krowa czy byk staje się cięższy, ten człowiek jest coraz silniejszy. Materialne życie staje się coraz trudniejsze, ale jest to też sposób w jaki Kryszna nas umacnia.
• Materialne życie jest niepokojące, a najbardziej niepokojąca jest śmierć, ponieważ śmierć oznacza pożegnanie ze wszystkim. Więc wtedy musimy być gotowi aby powiedzieć: „witaj Kryszno!” Musimy więc praktykować: Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare/ Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare. W sanskrycie mantra Hare Kryszna jest wyrażona w wołaczu, czyli jako bezpośrednie zwrócenie się do Kryszny. Kiedy mówimy: „Hare Kryszna” mówimy: „O energio Pana, O Kryszno, O Ramo, proszę zaangażujcie mnie w transcendentalną służbę dla Was”. Jest to wiec bardzo potężna mantra dla zwiększenia naszej wiary, ponieważ bezpośrednio wołamy do Kryszny. Nie powinniśmy traktować intonowania jako jakiś tam sposób spędzania czasu, ale intonować ze świadomością, że wołamy Krysznę. Wtedy Kryszna odpowie: „O, on mnie woła! Więc lepiej mu odpowiem. Dałem słowo, więc lepiej go dotrzymam. Skoro ty przychodzisz do mnie, ja odpowiem.” Jeśli zobaczy, że szczerze wołasz, odpowie.
• Nasze wyrzeczenie nie polega na tym, ze jemy tylko trzy ziarenka ryżu dziennie. Nasze wyrzeczenie to intonowanie Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare/ Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare.
• Święte Imię czeka gotowe aby Je słuchać i intonować. W każdej chwili.
• Naszą najsilniejszą tendencją w czasie intonowania jest bycie nieuważnym. Ale da się coś z tym zrobić: być uważnym.
• Szczerość ucznia widać po tym jak stara się on uważnie intonować.
• Słodki ryż jest słodki, ale czy uwierzycie, że mantra Hare Kryszna jest jeszcze słodsza?
• Nie należy lekceważyć intonowania świętego Imienia i spodziewać się robienia postępu w arcana. Żaden aspekt bhakti nie jest kompletny bez intonowania Imienia Pana, jak żadna część ciała nie może funkcjonować bez obecności duszy.
• Intonowanie to rodzaj modlitwy. Musimy więc mieć to zrozumienie, a kiedy warunki są trudne, można powiedzieć o tym Krysznie: „Mój drogi Panie, jestem w takim trudnym położeniu. W każdym razie próbuję jakoś intonować, pomóż mi łaskawie.” Można też zrozumieć, że trudne warunki to dobra sposobność do ćwiczenia. Śrila Prabhupada podaje przykład osoby podnoszącej ciężary, która ćwiczy podnosząc cielę. Podnosi je, ale z dnia na dzień cielę rośnie, staje się większe i cięższe, ale on kontynuuje podnoszenie. A kiedy krowa czy byk staje się cięższy, ten człowiek jest coraz silniejszy. Materialne życie staje się coraz trudniejsze, ale jest to też sposób w jaki Kryszna nas umacnia.
• Materialne życie jest niepokojące, a najbardziej niepokojąca jest śmierć, ponieważ śmierć oznacza pożegnanie ze wszystkim. Więc wtedy musimy być gotowi aby powiedzieć: „witaj Kryszno!” Musimy więc praktykować: Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare/ Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare. W sanskrycie mantra Hare Kryszna jest wyrażona w wołaczu, czyli jako bezpośrednie zwrócenie się do Kryszny. Kiedy mówimy: „Hare Kryszna” mówimy: „O energio Pana, O Kryszno, O Ramo, proszę zaangażujcie mnie w transcendentalną służbę dla Was”. Jest to wiec bardzo potężna mantra dla zwiększenia naszej wiary, ponieważ bezpośrednio wołamy do Kryszny. Nie powinniśmy traktować intonowania jako jakiś tam sposób spędzania czasu, ale intonować ze świadomością, że wołamy Krysznę. Wtedy Kryszna odpowie: „O, on mnie woła! Więc lepiej mu odpowiem. Dałem słowo, więc lepiej go dotrzymam. Skoro ty przychodzisz do mnie, ja odpowiem.” Jeśli zobaczy, że szczerze wołasz, odpowie.
• Nasze wyrzeczenie nie polega na tym, ze jemy tylko trzy ziarenka ryżu dziennie. Nasze wyrzeczenie to intonowanie Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare/ Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare.
• Święte Imię czeka gotowe aby Je słuchać i intonować. W każdej chwili.
• Naszą najsilniejszą tendencją w czasie intonowania jest bycie nieuważnym. Ale da się coś z tym zrobić: być uważnym.
• Szczerość ucznia widać po tym jak stara się on uważnie intonować.
Nastrój misji Sri Caitanji Mahaprabhu: Prowokacyjne stwierdzenia w objaśnieniach Srila Prabhupady do wersetów Caitanja-caritamryty
Znaczną część pism jakie pozostawił światu Sri Srimad A. C. Bhaktiwedanta Swami Prabhupada stanowią jego angielskie tłumaczenia i objaśnienia (komentarze) do Caitanja-caritamryty, kanonicznej biografii Sri Caitanji Mahaprabhu spisanej na początku XVII wieku przez Krysznadasę Kawiradźę Goswamiego. Komentarze Srila Prabhupady do wersetów Caitanja-caritamryty stanowią w dużej mierze bezpośrednie tłumaczenia begnalskiego komentarza autorstwa jego mistrza duchowego Srila Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury. Czasami jednak Srila Prabhupada albo dalej omawia komentarz swego poprzednika, albo też opatruje niektóre wersety własnym komentarzem.
W objaśnieniach własnego autorstwa Srila Prabhupada kilkakrotnie ogólnikowo odnosi się do osób i okoliczności związanych z okresem jaki nastąpił po odejściu jego mistrza duchowego. Osoby te – podobnie jak Srila Prabhupada – były uczniami Srila Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury, a okoliczności dotyczyły postępu – czy też braku postępu – w misyjnej działalności gaudija waisznawów. W takich przypadkach Srila Prabhupada jasno zaznacza – najwyraźniej w odpowiedzi na krytykę jaka pojawiała się w różnych kręgach – że założone przez niego w 1966 roku Międzynarodowe Towarzystwo Swiadomości Kryszny (ISKCON) jest instytucją, która powinna być uważana za prawdziwie reprezentującą i wcielającą w życie pragnienia jego własnego mistrza duchowego i pragnienia wcześniejszych aćarjów (darzonych szacunkiem członków sukcesji nauczycieli wywodzącej się od Sri Caitanji Mahaprabhu). Wyraźnie też stara się ostrzec i chronić własnych uczniów przed wadami, jakie dostrzegał w Gaudija Math (instytucji założonej przez Bhaktisiddhantę Thakurę) okresu po odejściu Bhaktisiddhanty.
Artykuł ten ma na celu przedstawienie dalszych wyjaśnień czytelnikom Caitanja-caritamryty Srila Prabhupady. Niektórzy z nich zastanawiają się być może nad znaczeniem pewnych jego wypowiedzi na temat Gaudiya Math i związanych z nią kwestii. Chociaż na przestrzeni ostatnich czterdziestu lat pojawiały się kontrowersje dotyczące ISKCONu i jego związku z innymi instytucjami waisznawa czy też z ich liderami, to nie prbóbuję tutaj zaprezentować jedynego i ostatecznego ich rozwiązania, z którym mogłyby się zgodzić wszystkie strony. Spróbuję raczej w zwięzły i – mniejmy nadzieję – wyważony sposób zaprezentować główne przedmioty kontrowersji i zasugerować wykonalne sposoby zrozumienia i docenienia słów Srila Prabhupady jako nauk przeznaczonych dla wszystkich poważnych wyznawców świadomości Kryszny bez względu na ich przynależność instytucjonalną.
Prabhupada porusza interesujący nas tutaj temat w kilku ze swoich objaśnienień do tekstów CC, ale dla naszych celów skupimy się tylko na dwóch, a mianowicie na objaśnieniach do CC Adi-lila 10.7 i do CC Adi-lila 12.8. W pierwszym z tych objaśnień znajdujemy stwierdzenie, że ISKCON powinien zostać zaakcpetowany i być szanowany jako ”gałąź drzewa Caitanji”, drzewa wyznawców Sri Caitanji Mahaprabhu. W drugim Srila Prabhupada szczegółowo wyjaśnia to, co określa jako niefortunne wydarzenia jakie rozegrały się między niektórymi z uczniów jego własnego mistrza duchowego. Jeżeli razem rozpatrzymy objaśnienia do tych dwóch wersetów, dadzą nam one ogólne pojęcie na temat obaw Srila Prabhupady co do obecnej i przyszłej kultury praktykowania i szerzenia świadomości Kryszny. Obawy te, chociaż spisane ponad czterdzieści lat temu, nadal zachowują swą aktualność dla wielu członków rozwijającego się ruchu świadomości Kryszny, mam więc nadzieję, że ten krótki esej pomoże członkom ISKCONu i szerszej społeczności waisznawów w jaśniejszy sposób rozważać interesującą nas problematykę z korzyścią dla wszystkich. Mam też nadzieję, że tym czytelnikom książek Srila Prabhupady, którzy nie są zaznajomieni z ISKCONem i szerszą społecznością waisznawa, pomoże on lepiej zrozumieć omawiane tu kwestie.
Caitanya-caritamryta, Adi-lila 10.7
Siódmy werset 10. rozdziału Adi-lili Caitanja-caritamryty to sanskrycka modlitwa, którą Srila Prabhupada tłumaczy w następujący sposób:
“Składam pokłony wszystkim drogim wielbicielom Sri Caitanji Mahaprabhu, którzy są wiecznym drzewem miłości do Boga. Składam pokłony wszystkim gałęziom tego drzewa – wielbicielom Pana, którzy rozdają owoc miłości do Kryszny. ”
W dziewiątym i dziesiątym rozdziale Adi-lili Krysznadasa Kawiradźa kreśli obraz wielkiego i wspaniałago drzewa z licznymi gałęziami i ”pod-gałęziami”; drzewa, które przedstawia wielopokoleniową duchową rodzinę bezpośrednich towarzyszy Sri Caitanji Mahaprabhu. W rozdziałach tych podane są imiona owych towarzyszy i ich powiązania z innymi członkami listy. Powiązania te mogą być ustanowione poprzez sukcesję uczniów, a nierzadko są to biologiczne związki rodzinne.
W swym objaśnieniu do tego wersetu Srila Prabhupada zwraca uwagę na poczucie równości, jakie przywodzi na myśl wywodzący się z sankrytu bengalski zwrot bhakta-ganan, tłumaczony tutaj jako ”wszyscy wielbiciele”. Ten godny podziwu nastrój szacunku dla wszystkich wielbicieli, jaki prezentuje Krysznadasa, przeciwstawia nastawieniu ”wielu niemądrych tak zwanych wielbicieli Pana Caitanji”. Prabhupada sam niedawno doświadczył jak ci późniejsi sprzeciwili się temu, że przyjął zaszczytny i jednocześnie pełen uczucia tytuł ”Prabhupada”, którym obdarzyli go jego uczniowie w uznaniu dla jego wybitnych osiągnięć w głoszeniu misji Sri Caitanji na całym świecie. Wyjaśnia, że następnie ci sami krytycy zaczęli ”minimalizować wartość ruchu świadomości Kryszny”. Pod koniec swego objaśnienia raz jeszcze nawiązuje do ducha równości w omawianym wersecie:
”Krysznadasa Kawiradźa Goswami odnosi się więc z równym szacunkiem do wszystkich, którzy uczą oddania dla Sri Caitanji Mahaprabhu, i którzy w związku z tym porównywani są do gałęzi opisywanego tu drzewa. ISKCON jest jedną z tych gałęzi i dlatego powinien być traktowany z szacunkiem przez wszystkich szczerych wielbicieli Pana Caitanji Mahaprabhu”.
Oczywistym celem twierdzenia Srila Prabhupady, iż ISKCON jest gałęzią ”drzewa Caitanji”, jest usunięcie wątpliwości co do autentyczności jego instytucji i jej duchowego związku z opisywaną przez Krysznadasę tradycją Caitanji. Twierdzenie to implikuje, że ISKCON jest i będzie zdrową gałęzią zdolną wydawać ”owoce” miłości do Boga.
Caitanya-caritamryta, Adi-lila 12.8
Srila Prabhupada przetłumaczył werset ósmy 12. rodziału Adi-lili w następujący sposób:
”Z początku wszyscy uczniowie Adwaita Aćarji byli tego samego zdania. Jednak później, za zrządzeniem opatrzności, pojawiły się dwie różne opinie."
W oczywistym kontraście do nastroju uprzednio przytoczonego wersetu, we fragmencie, z którego pochodzi obecnie omawiany werset, Krysznadasa ostro potępia osoby postrzegane jako zbaczające ze ścieżki podążania za Sri Caitanją Mahaprabhu. W wersecie dziewiątym Krysznadasa oskarża te osoby o sprzeniewierzenie się poleceniu swego guru – którym w tym przypadku jest Adwaita Aćarja – i stanowczo je potępia jako asara, co Prabhupada tłumaczy jako ”bezużyteczne”.
W objaśnieniu do wersetu ósmego Srila Prabhupada, używając podobnie krytycznego tonu jak Krysznadasa, zauważa podobieństwo opisywanej historii ze współczesną mu historią waisznawa i wyraża swe głębokie rozczarowanie postępowaniem głównych uczniów własnego guru, Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury. Podobnie jak zrobił to w swym objaśnieniu do Adi-lili 10.7, Srila Prabhupada zwraca uwagę na własny sukces w nauczaniu i przypisuje go swemu posłuszeństwu poleceniom swego mistrza duchowego (a mianowicie, by głosił świadomość Kryszny w języku angielskim, co pociągało za sobą głoszenie nauk Caitanji reszcie świata, poza granicami Indii, zwłaszcza przez produkcję i dystrybucję książek na dużą skalę). W ten sposób przeciwstawia ”bezużytecznych” zwolenników, którzy ”nie potrafili rozwinąć nauczania” sukcesowi, jaki ”ponad [własne] oczekiwania” osiągnął on sam i jego uczniowie z ISKCONu.
W dalszej części poczynię kilka obserwacji dotyczących tych dwóch znaczeń.
Moje uwagi na temat komentarza do Adi-lili 10.7:
Zapewniając, że ISKCON jest gałęzią sukcesji uczniów drzewa Caitanji (co znajduje się również w komentarzu do Adi-lili 9.18) Prabhupada wyraźnie zamierza podkreślić, że pewna instytucja (a mianowicie ISKCON) nie uznawana za autentyczną przez niektórych członków szerszej społeczności Caitanja waisznawów, zasługuje na takie uznanie. Wykorzystując przedstawioną przez Krysznadasę analogię drzewa z gałęziami Prabhupada zauważa, że ”ISKCON jest jedną z tych gałęzi”. Zwróćmy uwagę na to, że Prabhupada nie pisze, że ISKCON jest całym drzewem Caitanji. Uznaje raczej istnienie innych gałęzi, co pociąga za sobą, że te albo kwitną, albo mają potencjał, by rozkwitnąć, i jako takie są w stanie dać upragniony ”owoc”, miłość do Boga. Implikacją tego jest to, że – co wielu członków ISKCONu zrozumiało – wypadałoby, by wszyscy członkowie ISKCONu szanowali członków innych gałęzi drzewa Caitanji i doceniali ich szczere wysiłki oraz sukcesy w praktykowaniu świadomości Kryszny i głoszeniu nauk Caitanji Mahaprabhu na całym świecie.
Moje uwagi na temat komentarza do Adi-lili 12.8:
Według mnie głównym celem przybrania przez Srila Prabhupadę ostrego dyskryminującego języka Krysznadasy jest udzielenie nauki i danie przestrogi – zwłaszcza tym, którzy podążają za nim samym (członkom ISKCONu) – aby nie popełniać tych samych błędów, jakie popełnili niektórzy z jego braci duchowych (uczniowie tego samego guru). To, że możemy spokojnie założyć, iż główna myśl za tym znaczeniem jest natury dydaktycznej, a nie potępiającej, staje się wyraźniejsze, gdy rozpatrzymy je w świetle oznajmnienia Srila Prabhupady z jego objaśnienia do Srimad-Bhagawatam 4.28.31:
”Waisznawowie mogą mieć różne opinie, jako że każdy jest indywidualną osobą, ale ruch świadomości Kryszny musi iść naprzód mimo wszystkich osobistych różnic. ... Wszyscy uczniowie Srila Bhaktisiddhanty Saraswatiego Goswamiego Maharadźy są braćmi duchowym, i chociaż są między nami pewne różnice zdań i nie działamy wspólnie, to każdy z nas rozprzestrzenia ten ruch świadomości Kryszny stosownie do własnych możliwości i przyjmuje wielu uczniów, aby rozprzestrzeniać ten ruch na całym świecie.”
Można by się faktycznie zastanowić, czy te dwa kontrastujące ze sobą fragmenty nie wykluczają się wzajemnie. W jednym miejscu Prabhupada wydaje się potępiać niektórych ze swych braci duchowych jako ”bezużytecznych”, a w drugim uznaje ich sukcesy w nauczaniu. Jak mamy to rozumieć? Jeżeli odsuniemy na bok spekulacje na temat zdania guru i jego związków z jego braćmi duchowymi, to jedyną rzeczą, którą możemy bezpiecznie i konstruktywnie przyjąć jest to, że aby podążając za instrukcjami Prabhupady odnieść sukces w swym ważnym przedsięwzięciu, zwolennicy Prabhupady powinni uznać omawiane tu znaczenie za ostrzeżenie.
Srila Prabhupada bez wątpienia używa w tym znaczeniu ostrych słów, pośrednio ale wyraźnie zalecając każdemu z członków i każdej z ”gałęzi” drzewa Caitanji, aby z żarliwością zaangażował się w działanie mające na celu zrealizowanie wizji Caitanji Mahaprabhu dla tego świata. Tym samym członkowie ISKCONu nie powinni potępiać innych gałęzi. Powinni raczej widzieć zmiany, jakie zaszły w ostatnich latach, w pozytywnym świetle. Wyraźne jest, że podążając za przykładem Srila Prabhupady, liderzy i członkowie dzisiejszych gałęzi Gaudiya Math wykazują dużo większą aktywność w propagowaniu misji, i za ich wysiłki i sukcesy należą im się gratulacje i uznanie.
Powinienem też wspomnieć, że zważywszy na krytyczny ton i wydźwięk tego znaczenia, zrozumiałe jest, że niektórzy godni szacunku członkowie Gaudija Math uznali je niepokojące i przynoszące efekt przeciwny do zamierzonej, i upragnionej przez nas wszystkich, kultywacji harmonii między gałęziami drzewa Caitajni. Dlatego też pokornie poprosili wydawcę książek Srila Prabhupady, Bhaktivedanta Book Trust, o usunięcie tego znaczenia (i wszelkich innych niepokojących znaczeń) z przyszłych wydań Caitanja-caritamrty Srila Prabhupady. Wszyscy zainteresowani jesteśmy kultywowaniem harmonii i z pewnością będziemy efektywnie do niej dążyć nie robiąc tego co mogłoby być tylko kolejnym błędem. Usunięcie wspomnianego znaczenia stałoby w zupełnej sprzeczności z duchem tego znaczenia podkreślającym podążanie za instrukcjami mistrza duchowego. Srila Prabhupada nigdy nie zasugerował, że w przyszłości możnaby usunąć którekolwiek z jego objaśnień, nie możnaby więc tego zrobić bez złamania zasady wypełniania poleceń guru. Usunięcie objaśnienia, w którym tak mocno podkreśla on czego robić nie należy – a mianowicie, że nie należy postępować wbrew poleceniom mistrza duchowego – byłoby głęboko problematyczne.
Nie ma potrzeby, by członkowie Gaudija Math odczuwali przygnębienie czy też uważali, że określenia takie jak asara odnoszą się do nich, oczywiste jest bowiem, że obecnie, z inspiracji i pod kierunkiem swoich guru, inspirują oni wiele dusz do podjęcia ścieżki Kryszna-bhakti danej przez Sri Caitanję Mahaprabhu. Nie ma też potrzeby, by zakładali, że określenia te odnosiły się konkretnie do ich własnych mistrzów duchowych. W ostatecznym rozrachunku Prabhupada cenił bowiem ich wszystkich za ich oddanie misji głoszenia świadomości Kryszny, co możemy zrozumieć czytając inne jego objaśnienie do Caitajna-caritamryty (Cc Adi 7.37):
”Każdy aćarja ma własne sposoby propagowanie swego duchowego ruchu z myślą o doprowadzeniu ludzi do świadomości Kryszny. Dlatego też metody jednego aćarji mogą różnić się od metod innego aćarji, ale nigdy nie zaniedbują oni ostatecznego celu”.
Wynika z tego, że ”ostateczny cel” jest tym, co jednoczy wszystkich waisznawów, mimo różnych sposobów, w jaki go propagują. Tym, do czego Srila Prabhupada stale dążył, jest właśnie ta wspólnota celu, i powodem, dla którego czasami wyrażał rozczarowanie, było chwilowe zanikanie jasności tego celu.
Niezmienny przekaz i wezwanie, który otrzymujemy od aćarjów waisznawa, zawsze dotyczy naglącej potrzeby, byśmy przyjęli i propagowali nauki Caitanji Mahaprabhu. Czasami wzywają nas głosem słodkim i łagodnym, innym razem ton ich jest ostry i przenikliwy. Ale bez względu na ich ton wypadałoby, żebyśmy bezustannie szukali głębszego zrozumienia ich przekazu. Wówczas możemy otrzymać błogosławieństwa, jakie przychodzą od aćarjów za pośrednictwem ich pism i w pełni z nich skorzystać. W ten sposób możemy ”pochwycić prawdę” (SB 1.3.1, znaczenie) nierzadko prowokacyjnych słów poprzednich aćarjów jako światło prowadzące nas ku lotosowym stopom Pana Kryszny.
Tłumaczenie: Govindanandini devi dasi
W objaśnieniach własnego autorstwa Srila Prabhupada kilkakrotnie ogólnikowo odnosi się do osób i okoliczności związanych z okresem jaki nastąpił po odejściu jego mistrza duchowego. Osoby te – podobnie jak Srila Prabhupada – były uczniami Srila Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury, a okoliczności dotyczyły postępu – czy też braku postępu – w misyjnej działalności gaudija waisznawów. W takich przypadkach Srila Prabhupada jasno zaznacza – najwyraźniej w odpowiedzi na krytykę jaka pojawiała się w różnych kręgach – że założone przez niego w 1966 roku Międzynarodowe Towarzystwo Swiadomości Kryszny (ISKCON) jest instytucją, która powinna być uważana za prawdziwie reprezentującą i wcielającą w życie pragnienia jego własnego mistrza duchowego i pragnienia wcześniejszych aćarjów (darzonych szacunkiem członków sukcesji nauczycieli wywodzącej się od Sri Caitanji Mahaprabhu). Wyraźnie też stara się ostrzec i chronić własnych uczniów przed wadami, jakie dostrzegał w Gaudija Math (instytucji założonej przez Bhaktisiddhantę Thakurę) okresu po odejściu Bhaktisiddhanty.
Artykuł ten ma na celu przedstawienie dalszych wyjaśnień czytelnikom Caitanja-caritamryty Srila Prabhupady. Niektórzy z nich zastanawiają się być może nad znaczeniem pewnych jego wypowiedzi na temat Gaudiya Math i związanych z nią kwestii. Chociaż na przestrzeni ostatnich czterdziestu lat pojawiały się kontrowersje dotyczące ISKCONu i jego związku z innymi instytucjami waisznawa czy też z ich liderami, to nie prbóbuję tutaj zaprezentować jedynego i ostatecznego ich rozwiązania, z którym mogłyby się zgodzić wszystkie strony. Spróbuję raczej w zwięzły i – mniejmy nadzieję – wyważony sposób zaprezentować główne przedmioty kontrowersji i zasugerować wykonalne sposoby zrozumienia i docenienia słów Srila Prabhupady jako nauk przeznaczonych dla wszystkich poważnych wyznawców świadomości Kryszny bez względu na ich przynależność instytucjonalną.
Prabhupada porusza interesujący nas tutaj temat w kilku ze swoich objaśnienień do tekstów CC, ale dla naszych celów skupimy się tylko na dwóch, a mianowicie na objaśnieniach do CC Adi-lila 10.7 i do CC Adi-lila 12.8. W pierwszym z tych objaśnień znajdujemy stwierdzenie, że ISKCON powinien zostać zaakcpetowany i być szanowany jako ”gałąź drzewa Caitanji”, drzewa wyznawców Sri Caitanji Mahaprabhu. W drugim Srila Prabhupada szczegółowo wyjaśnia to, co określa jako niefortunne wydarzenia jakie rozegrały się między niektórymi z uczniów jego własnego mistrza duchowego. Jeżeli razem rozpatrzymy objaśnienia do tych dwóch wersetów, dadzą nam one ogólne pojęcie na temat obaw Srila Prabhupady co do obecnej i przyszłej kultury praktykowania i szerzenia świadomości Kryszny. Obawy te, chociaż spisane ponad czterdzieści lat temu, nadal zachowują swą aktualność dla wielu członków rozwijającego się ruchu świadomości Kryszny, mam więc nadzieję, że ten krótki esej pomoże członkom ISKCONu i szerszej społeczności waisznawów w jaśniejszy sposób rozważać interesującą nas problematykę z korzyścią dla wszystkich. Mam też nadzieję, że tym czytelnikom książek Srila Prabhupady, którzy nie są zaznajomieni z ISKCONem i szerszą społecznością waisznawa, pomoże on lepiej zrozumieć omawiane tu kwestie.
Caitanya-caritamryta, Adi-lila 10.7
Siódmy werset 10. rozdziału Adi-lili Caitanja-caritamryty to sanskrycka modlitwa, którą Srila Prabhupada tłumaczy w następujący sposób:
“Składam pokłony wszystkim drogim wielbicielom Sri Caitanji Mahaprabhu, którzy są wiecznym drzewem miłości do Boga. Składam pokłony wszystkim gałęziom tego drzewa – wielbicielom Pana, którzy rozdają owoc miłości do Kryszny. ”
W dziewiątym i dziesiątym rozdziale Adi-lili Krysznadasa Kawiradźa kreśli obraz wielkiego i wspaniałago drzewa z licznymi gałęziami i ”pod-gałęziami”; drzewa, które przedstawia wielopokoleniową duchową rodzinę bezpośrednich towarzyszy Sri Caitanji Mahaprabhu. W rozdziałach tych podane są imiona owych towarzyszy i ich powiązania z innymi członkami listy. Powiązania te mogą być ustanowione poprzez sukcesję uczniów, a nierzadko są to biologiczne związki rodzinne.
W swym objaśnieniu do tego wersetu Srila Prabhupada zwraca uwagę na poczucie równości, jakie przywodzi na myśl wywodzący się z sankrytu bengalski zwrot bhakta-ganan, tłumaczony tutaj jako ”wszyscy wielbiciele”. Ten godny podziwu nastrój szacunku dla wszystkich wielbicieli, jaki prezentuje Krysznadasa, przeciwstawia nastawieniu ”wielu niemądrych tak zwanych wielbicieli Pana Caitanji”. Prabhupada sam niedawno doświadczył jak ci późniejsi sprzeciwili się temu, że przyjął zaszczytny i jednocześnie pełen uczucia tytuł ”Prabhupada”, którym obdarzyli go jego uczniowie w uznaniu dla jego wybitnych osiągnięć w głoszeniu misji Sri Caitanji na całym świecie. Wyjaśnia, że następnie ci sami krytycy zaczęli ”minimalizować wartość ruchu świadomości Kryszny”. Pod koniec swego objaśnienia raz jeszcze nawiązuje do ducha równości w omawianym wersecie:
”Krysznadasa Kawiradźa Goswami odnosi się więc z równym szacunkiem do wszystkich, którzy uczą oddania dla Sri Caitanji Mahaprabhu, i którzy w związku z tym porównywani są do gałęzi opisywanego tu drzewa. ISKCON jest jedną z tych gałęzi i dlatego powinien być traktowany z szacunkiem przez wszystkich szczerych wielbicieli Pana Caitanji Mahaprabhu”.
Oczywistym celem twierdzenia Srila Prabhupady, iż ISKCON jest gałęzią ”drzewa Caitanji”, jest usunięcie wątpliwości co do autentyczności jego instytucji i jej duchowego związku z opisywaną przez Krysznadasę tradycją Caitanji. Twierdzenie to implikuje, że ISKCON jest i będzie zdrową gałęzią zdolną wydawać ”owoce” miłości do Boga.
Caitanya-caritamryta, Adi-lila 12.8
Srila Prabhupada przetłumaczył werset ósmy 12. rodziału Adi-lili w następujący sposób:
”Z początku wszyscy uczniowie Adwaita Aćarji byli tego samego zdania. Jednak później, za zrządzeniem opatrzności, pojawiły się dwie różne opinie."
W oczywistym kontraście do nastroju uprzednio przytoczonego wersetu, we fragmencie, z którego pochodzi obecnie omawiany werset, Krysznadasa ostro potępia osoby postrzegane jako zbaczające ze ścieżki podążania za Sri Caitanją Mahaprabhu. W wersecie dziewiątym Krysznadasa oskarża te osoby o sprzeniewierzenie się poleceniu swego guru – którym w tym przypadku jest Adwaita Aćarja – i stanowczo je potępia jako asara, co Prabhupada tłumaczy jako ”bezużyteczne”.
W objaśnieniu do wersetu ósmego Srila Prabhupada, używając podobnie krytycznego tonu jak Krysznadasa, zauważa podobieństwo opisywanej historii ze współczesną mu historią waisznawa i wyraża swe głębokie rozczarowanie postępowaniem głównych uczniów własnego guru, Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury. Podobnie jak zrobił to w swym objaśnieniu do Adi-lili 10.7, Srila Prabhupada zwraca uwagę na własny sukces w nauczaniu i przypisuje go swemu posłuszeństwu poleceniom swego mistrza duchowego (a mianowicie, by głosił świadomość Kryszny w języku angielskim, co pociągało za sobą głoszenie nauk Caitanji reszcie świata, poza granicami Indii, zwłaszcza przez produkcję i dystrybucję książek na dużą skalę). W ten sposób przeciwstawia ”bezużytecznych” zwolenników, którzy ”nie potrafili rozwinąć nauczania” sukcesowi, jaki ”ponad [własne] oczekiwania” osiągnął on sam i jego uczniowie z ISKCONu.
W dalszej części poczynię kilka obserwacji dotyczących tych dwóch znaczeń.
Moje uwagi na temat komentarza do Adi-lili 10.7:
Zapewniając, że ISKCON jest gałęzią sukcesji uczniów drzewa Caitanji (co znajduje się również w komentarzu do Adi-lili 9.18) Prabhupada wyraźnie zamierza podkreślić, że pewna instytucja (a mianowicie ISKCON) nie uznawana za autentyczną przez niektórych członków szerszej społeczności Caitanja waisznawów, zasługuje na takie uznanie. Wykorzystując przedstawioną przez Krysznadasę analogię drzewa z gałęziami Prabhupada zauważa, że ”ISKCON jest jedną z tych gałęzi”. Zwróćmy uwagę na to, że Prabhupada nie pisze, że ISKCON jest całym drzewem Caitanji. Uznaje raczej istnienie innych gałęzi, co pociąga za sobą, że te albo kwitną, albo mają potencjał, by rozkwitnąć, i jako takie są w stanie dać upragniony ”owoc”, miłość do Boga. Implikacją tego jest to, że – co wielu członków ISKCONu zrozumiało – wypadałoby, by wszyscy członkowie ISKCONu szanowali członków innych gałęzi drzewa Caitanji i doceniali ich szczere wysiłki oraz sukcesy w praktykowaniu świadomości Kryszny i głoszeniu nauk Caitanji Mahaprabhu na całym świecie.
Moje uwagi na temat komentarza do Adi-lili 12.8:
Według mnie głównym celem przybrania przez Srila Prabhupadę ostrego dyskryminującego języka Krysznadasy jest udzielenie nauki i danie przestrogi – zwłaszcza tym, którzy podążają za nim samym (członkom ISKCONu) – aby nie popełniać tych samych błędów, jakie popełnili niektórzy z jego braci duchowych (uczniowie tego samego guru). To, że możemy spokojnie założyć, iż główna myśl za tym znaczeniem jest natury dydaktycznej, a nie potępiającej, staje się wyraźniejsze, gdy rozpatrzymy je w świetle oznajmnienia Srila Prabhupady z jego objaśnienia do Srimad-Bhagawatam 4.28.31:
”Waisznawowie mogą mieć różne opinie, jako że każdy jest indywidualną osobą, ale ruch świadomości Kryszny musi iść naprzód mimo wszystkich osobistych różnic. ... Wszyscy uczniowie Srila Bhaktisiddhanty Saraswatiego Goswamiego Maharadźy są braćmi duchowym, i chociaż są między nami pewne różnice zdań i nie działamy wspólnie, to każdy z nas rozprzestrzenia ten ruch świadomości Kryszny stosownie do własnych możliwości i przyjmuje wielu uczniów, aby rozprzestrzeniać ten ruch na całym świecie.”
Można by się faktycznie zastanowić, czy te dwa kontrastujące ze sobą fragmenty nie wykluczają się wzajemnie. W jednym miejscu Prabhupada wydaje się potępiać niektórych ze swych braci duchowych jako ”bezużytecznych”, a w drugim uznaje ich sukcesy w nauczaniu. Jak mamy to rozumieć? Jeżeli odsuniemy na bok spekulacje na temat zdania guru i jego związków z jego braćmi duchowymi, to jedyną rzeczą, którą możemy bezpiecznie i konstruktywnie przyjąć jest to, że aby podążając za instrukcjami Prabhupady odnieść sukces w swym ważnym przedsięwzięciu, zwolennicy Prabhupady powinni uznać omawiane tu znaczenie za ostrzeżenie.
Srila Prabhupada bez wątpienia używa w tym znaczeniu ostrych słów, pośrednio ale wyraźnie zalecając każdemu z członków i każdej z ”gałęzi” drzewa Caitanji, aby z żarliwością zaangażował się w działanie mające na celu zrealizowanie wizji Caitanji Mahaprabhu dla tego świata. Tym samym członkowie ISKCONu nie powinni potępiać innych gałęzi. Powinni raczej widzieć zmiany, jakie zaszły w ostatnich latach, w pozytywnym świetle. Wyraźne jest, że podążając za przykładem Srila Prabhupady, liderzy i członkowie dzisiejszych gałęzi Gaudiya Math wykazują dużo większą aktywność w propagowaniu misji, i za ich wysiłki i sukcesy należą im się gratulacje i uznanie.
Powinienem też wspomnieć, że zważywszy na krytyczny ton i wydźwięk tego znaczenia, zrozumiałe jest, że niektórzy godni szacunku członkowie Gaudija Math uznali je niepokojące i przynoszące efekt przeciwny do zamierzonej, i upragnionej przez nas wszystkich, kultywacji harmonii między gałęziami drzewa Caitajni. Dlatego też pokornie poprosili wydawcę książek Srila Prabhupady, Bhaktivedanta Book Trust, o usunięcie tego znaczenia (i wszelkich innych niepokojących znaczeń) z przyszłych wydań Caitanja-caritamrty Srila Prabhupady. Wszyscy zainteresowani jesteśmy kultywowaniem harmonii i z pewnością będziemy efektywnie do niej dążyć nie robiąc tego co mogłoby być tylko kolejnym błędem. Usunięcie wspomnianego znaczenia stałoby w zupełnej sprzeczności z duchem tego znaczenia podkreślającym podążanie za instrukcjami mistrza duchowego. Srila Prabhupada nigdy nie zasugerował, że w przyszłości możnaby usunąć którekolwiek z jego objaśnień, nie możnaby więc tego zrobić bez złamania zasady wypełniania poleceń guru. Usunięcie objaśnienia, w którym tak mocno podkreśla on czego robić nie należy – a mianowicie, że nie należy postępować wbrew poleceniom mistrza duchowego – byłoby głęboko problematyczne.
Nie ma potrzeby, by członkowie Gaudija Math odczuwali przygnębienie czy też uważali, że określenia takie jak asara odnoszą się do nich, oczywiste jest bowiem, że obecnie, z inspiracji i pod kierunkiem swoich guru, inspirują oni wiele dusz do podjęcia ścieżki Kryszna-bhakti danej przez Sri Caitanję Mahaprabhu. Nie ma też potrzeby, by zakładali, że określenia te odnosiły się konkretnie do ich własnych mistrzów duchowych. W ostatecznym rozrachunku Prabhupada cenił bowiem ich wszystkich za ich oddanie misji głoszenia świadomości Kryszny, co możemy zrozumieć czytając inne jego objaśnienie do Caitajna-caritamryty (Cc Adi 7.37):
”Każdy aćarja ma własne sposoby propagowanie swego duchowego ruchu z myślą o doprowadzeniu ludzi do świadomości Kryszny. Dlatego też metody jednego aćarji mogą różnić się od metod innego aćarji, ale nigdy nie zaniedbują oni ostatecznego celu”.
Wynika z tego, że ”ostateczny cel” jest tym, co jednoczy wszystkich waisznawów, mimo różnych sposobów, w jaki go propagują. Tym, do czego Srila Prabhupada stale dążył, jest właśnie ta wspólnota celu, i powodem, dla którego czasami wyrażał rozczarowanie, było chwilowe zanikanie jasności tego celu.
Niezmienny przekaz i wezwanie, który otrzymujemy od aćarjów waisznawa, zawsze dotyczy naglącej potrzeby, byśmy przyjęli i propagowali nauki Caitanji Mahaprabhu. Czasami wzywają nas głosem słodkim i łagodnym, innym razem ton ich jest ostry i przenikliwy. Ale bez względu na ich ton wypadałoby, żebyśmy bezustannie szukali głębszego zrozumienia ich przekazu. Wówczas możemy otrzymać błogosławieństwa, jakie przychodzą od aćarjów za pośrednictwem ich pism i w pełni z nich skorzystać. W ten sposób możemy ”pochwycić prawdę” (SB 1.3.1, znaczenie) nierzadko prowokacyjnych słów poprzednich aćarjów jako światło prowadzące nas ku lotosowym stopom Pana Kryszny.
Tłumaczenie: Govindanandini devi dasi
Subskrybuj:
Posty (Atom)